ഒരു പൂച്ച ഒരു മനുഷ്യജീവൻ രക്ഷിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾ വിശ്വസിക്കുമോ ? അതെങ്ങനെ എന്നല്ലേ ? വരൂ.. അറിയാം.. ഒരുപാട് പിന്നിലേക്കൊന്നും പോകേണ്ടതില്ല അതിന്.. അടുത്ത് തന്നെയാണ് സംഭവം നടന്നത്. (Vladislav Duda and Peach's Tale of Survival)
റൊമാനിയയിലെ തണുത്തുറഞ്ഞ പർവതനിരകളിൽ, 28 വയസ്സുള്ള വ്‌ളാഡിസ്ലാവ് ഡുഡ ആഴത്തിലുള്ള ഒരു മലയിടുക്കിൽ കുടുങ്ങി, നനഞ്ഞു കുതിർന്ന് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പ്രതീക്ഷ നഷ്ടപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. പക്ഷേ അവൻ ഒറ്റയ്ക്കല്ലായിരുന്നു. അവന്റെ ജാക്കറ്റിൽ, പീച്ച് എന്ന ഒരു ചെറിയ പൂച്ചക്കുട്ടി അവന്റെ ഹൃദയത്തോട് ചേർന്ന്, അവന്റെ അരികിൽ നിന്ന് പോകാൻ വിസമ്മതിച്ചു. അനന്തമായ മഞ്ഞിലൂടെയും മാരകമായ തണുപ്പിലൂടെയും, ആ ചെറിയ ജീവൻ ഊഷ്മളതയും ധൈര്യവും പിടിച്ചുനിൽക്കാനുള്ള ഇച്ഛാശക്തിയും നൽകി.
രക്ഷാപ്രവർത്തകർ ഒടുവിൽ അവന്റെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ, അതിജീവിച്ച ഒരു മനുഷ്യനെ മാത്രമല്ല... മറിച്ച് ചിലപ്പോൾ ഏറ്റവും ചെറിയ കൂട്ടാളികൾ പോലും ഏറ്റവും വലിയ നായകന്മാരാകുന്നുവെന്ന് തെളിയിക്കുന്ന ഒരു ബന്ധമാണ് അവർ കണ്ടെത്തിയത്!
യുദ്ധത്തിന്റെയും നാശത്തിന്റെയും നടുവിൽ, അതിജീവനത്തിന്റെയും സൗഹൃദത്തിന്റെയും ഹൃദയസ്പർശിയായ ഒരു കഥ പുറത്തുവന്നു. 28 വയസ്സുള്ള ഉക്രേനിയക്കാരനായ വ്‌ളാഡിസ്ലാവ് ഡുഡ, യുദ്ധത്തിൽ തകർന്ന തന്റെ ജന്മനാട്ടിൽ നിന്ന്, പീച്ചിനൊപ്പം, നിർബന്ധിത സൈനികസേവനത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട് റൊമാനിയയിൽ സുരക്ഷ കണ്ടെത്താനായി പലായനം ചെയ്തു. കാർപാത്തിയൻ പർവതനിരകളിലൂടെയുള്ള അവരുടെ അപകടകരമായ യാത്ര, അപകടകരമായ ഭൂപ്രകൃതി, പൂജ്യത്തിന് താഴെയുള്ള താപനില, ഭക്ഷണത്തിന്റെ ദൗർലഭ്യം എന്നിവയാൽ അടയാളപ്പെടുത്തിയാതായിരുന്നു.
അവർ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ, ഡുഡയുടെ അവസ്ഥ വഷളായി, അവൻ കുത്തനെയുള്ള ഒരു മലയിടുക്കിലേക്ക് 400 മീറ്റർ താഴേക്ക് വീണു. ഉടമയുടെ ദുരിതം മനസ്സിലാക്കിയ പീച്ച്, ഡുഡയുടെ ജാക്കറ്റിനുള്ളിൽ ഒതുങ്ങി, അത് സുപ്രധാനമായ ഊഷ്മളതയും ആശ്വാസവും നൽകി. പൂച്ചക്കുട്ടിയുടെ ശരീരതാപം ഡുഡയെ ജീവനോടെ നിലനിർത്തുന്നതിൽ നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചു, പീച്ചിനോട് തന്റെ ജീവൻ രക്ഷിച്ചതിന് അദ്ദേഹം നന്ദി പറയുന്നു.
രക്ഷാപ്രവർത്തനം
കഠിനമായ തിരച്ചിലിനുശേഷം, ഡാൻ ബെംഗയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള റൊമാനിയൻ പർവത രക്ഷാപ്രവർത്തകർ ഡുഡയെയും പീച്ചിനെയും കണ്ടെത്തി. കനത്ത ഹിമപാതങ്ങളെയും അപകടകരമായ ഭൂപ്രകൃതിയെയും അതിജീവിച്ച് രക്ഷാപ്രവർത്തകർ രക്ഷാപ്രവർത്തനം വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. ഒടുവിൽ അവർ ഡുഡയിൽ എത്തിയപ്പോൾ, അയാൾക്ക് കടുത്ത ഹൈപ്പോഥെർമിയയും ബലഹീനതയും ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷേ പീച്ച് ആ ജാക്കറ്റിനുള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
"എന്റെ പൂച്ച ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിനാൽ ഞാൻ സന്തോഷവാനാണ്" എന്ന് ഡൂഡ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ബെംഗ ഓർത്തു. പീച്ചിന്റെ ക്ഷേമത്തോടുള്ള ഡൂഡയുടെ ആശങ്ക, രക്ഷാപ്രവർത്തകരോട് തന്റെ പൂച്ചക്കുട്ടിയെ പരിപാലിക്കാൻ ആവർത്തിച്ച് ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ വ്യക്തമായി. മലയിടുക്കിൽ നിന്ന് കയറ്റത്തിനിടയിലും, ഡൂഡ പീച്ചിനെ നെഞ്ചിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു, അവർ ആംബുലൻസിൽ സുരക്ഷിതമായി എത്തുന്നതുവരെ വിടാൻ വിസമ്മതിച്ചു.
ഒടുവിൽ രക്ഷ
രക്ഷാപ്രവർത്തനത്തിനുശേഷം, ഡൂഡയ്ക്ക് ഹൈപ്പോഥെർമിയയ്ക്ക് ചികിത്സ നൽകി, അതേസമയം പീച്ചിനെ പരിചരണത്തിനായി ഒരു വെറ്ററിനറി ക്ലിനിക്കിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. ഇരുവരും ശ്രദ്ധേയമായി സുഖം പ്രാപിച്ചു, അവരുടെ ബന്ധം കൂടുതൽ ശക്തമായി. "പീച്ച് എന്റെ ഹൃദയത്തെ ഊഷ്മളമാക്കി, എന്റെ വിശ്വാസത്തെ സജീവമായി നിലനിർത്തി" എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഡൂഡ അവരുടെ ദുരിതത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു. ജീവിതത്തിൽ രണ്ടാമതൊരു അവസരത്തിന് അദ്ദേഹം നന്ദി പ്രകടിപ്പിച്ചു, പീച്ചിനെ അതിജീവിച്ചതിന്റെ കാരണം അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
സഹവാസത്തിനുള്ള ഒരു സാക്ഷ്യം
ദുഡയുടെയും പീച്ചിന്റെയും കഥ പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളിൽ സഹവാസത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും ശക്തിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ഹൃദയസ്പർശിയായ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലായി വർത്തിക്കുന്നു. യുദ്ധത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുകയും അഭയം തേടുകയും ചെയ്യുന്ന നിരവധി ഉക്രേനിയക്കാർ നേരിടുന്ന വെല്ലുവിളികളെ അവരുടെ യാത്ര എടുത്തുകാണിക്കുന്നു. ഡുഡയും പീച്ചും ജീവിതം പുനർനിർമ്മിക്കുമ്പോൾ, അവരുടെ ബന്ധം പ്രതീക്ഷയുടെയും പ്രതിരോധശേഷിയുടെയും ഒരു ദീപസ്തംഭമായി തുടരുന്നു. ഇനി എന്താ, നിങ്ങൾക്കും ഒരു പെറ്റ് ഉണ്ടെങ്കിൽ അതിനെ ഒന്ന് തലോടിക്കോളൂ..